zespolić się

См. также в других словарях:

• zespolić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zespalać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zespalać się – zespolić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} łączyć się w spójną całość; integrować się, wiązać się, jednoczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zespalać się z kimś duchowo. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zespolić — dk VIa, zespolićlę, zespolićlisz, zespolićspól, zespolićlił, zespolićlony zespalać ndk I, zespolićam, zespolićasz, zespolićają, zespolićaj, zespolićał, zespolićany «połączyć w jedność; zjednoczyć, związać» Wspólny cel zespolił ludzi. Zespolił w… …   Słownik języka polskiego

• zrosnąć się — + rzad. zróść się dk Vc, zrosnę się, zrośniesz się, zrośnij się, zrósł się, zrosła się, zrośli się, zrósłszy się zrastać się ndk I, zrosnąć sięam się, zrosnąć sięasz się, zrosnąć sięają się, zrosnąć sięaj się, zrosnąć sięał się «o kości, brzegach …   Słownik języka polskiego

• wżyć się — dk Xa, wżyję się, wżyjesz się, wżyj się, wżył się wżywać się ndk I, wżyć sięam się, wżyć sięasz się, wżyć sięają się, wżyć sięaj się, wżyć sięał się «żyjąc w jakimś środowisku poznać je, zespolić się z nim; postawić się na czyimś miejscu, dobrze… …   Słownik języka polskiego

• uleżeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skupić się, przekształcić się z drobnych cząstek w zbitą masę, bryłę wskutek leżenia przez jakiś czas; ścisnąć się, zespolić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ziemia uleżała się. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• połączyć — dk VIb, połączyćczę, połączyćczysz, połączyćłącz, połączyćczył, połączyćczony 1. «spoić, złączyć mechanicznie, zespolić w jedność, w całość, powiązać, związać; zmieszać, zsumować» Połączyć końce sznurka, przewody. Połączyć mostem brzegi rzeki.… …   Słownik języka polskiego

• skojarzyć — dk VIb, skojarzyćrzę, skojarzyćrzysz, skojarzyćarz, skojarzyćrzył, skojarzyćrzony 1. «spowodować połączenie, związek kogoś, czegoś; powiązać, zespolić, zjednoczyć» Skojarzyć małżeństwo, parę. Skojarzyć dwoje młodych. 2. «połączyć ze sobą wrażenia …   Słownik języka polskiego

• zestroić — dk VIa, zestroićstroję, zestroićstroisz, zestroićstrój, zestroićił, zestroićstrojony zestrajać ndk I, zestroićam, zestroićasz, zestroićają, zestroićaj, zestroićał, zestroićany «złączyć, zespolić coś z czymś w jedną, harmonijną całość;… …   Słownik języka polskiego

• skonsolidować — dk IV, skonsolidowaćduję, skonsolidowaćdujesz, skonsolidowaćduj, skonsolidowaćował, skonsolidowaćowany «zjednoczyć, połączyć zespolić; umocnić, utrwalić» Skonsolidować państwo, naród. skonsolidować się «ulec konsolidacji; zjednoczyć się, zespolić …   Słownik języka polskiego

• sprząc — dk XI, sprzęgę, sprzężesz, sprząż a. sprzęż, sprzągł, sprzęgła, sprzęgli, sprzężony, sprzągłszy a. sprzęgnąć dk Vc, sprzącnę, sprzącniesz, sprzącnij, sprzącnął a. sprzągł, sprzącgła, sprzącgli, sprzącnięty, sprzącnąwszy a. sprzącgłszy sprzęgać… …   Słownik języka polskiego